Stephanie Cole zegt dat 'oudere' mensen hun wijsheid hebben verloren en heel nuttig zijn
Stephanie Cole speelt al oude vrouwen sinds ze 17 was en heeft de markt in tv-strijdbijlen en matriarchen in het nauw gedreven.
Haar rollen zijn onder meer Delphine The Black Widow Featherstone in Open All Hours, Roy Cropper's moeder Sylvia in Corrie, Doc Martin's tante Joan en stalen dokter Beatrice Mason in het Japanse PoW-drama Tenko.
Maar nu ze eindelijk jaren heeft ingehaald met haar fictieve personages, is Stephanie, 77, jonger van hart dan ooit tevoren.
Dus het krijgt echt haar geit als oude mensen gewoon worden afgeschreven als rimpelige doodskistontduikers die in kustplaatsen wonen, wachtend op God.
Ik haat het als mensen in hokjes worden gestopt en gestereotypeerd, zegt ze.
Stephanie Cole heeft er een hekel aan om stereotiep te zijn (Afbeelding: paulgillisphoto.com)
We zijn allemaal verschillend en ‘oudere’ mensen kunnen zoveel betekenen voor de gemeenschap. De meesten van ons hebben veel wijsheid opgedaan en zijn heel nuttig. Maar mensen praten neer tegen oudere mensen alsof ze doof of dom zijn.
Stephanie schittert als een andere pittige gepensioneerde – de moeder van mede-ex-Corrie-ster Catherine Tyldesley – in het nieuwe BBC-komediedrama Scarborough.
Maar ze is waarschijnlijk het best bekend als de formidabele Diana Trent in de bejaardentehuiskomedie Wachten op God uit de jaren 90.
Stephanie was 48 toen het begon en speelde een vrouw die 20 jaar ouder was, terwijl co-ster Graham Crowden 68 was.
Ze speelde de moeder van Roy Cropper in Corrie (Afbeelding: ITV)
Toen we aan de tweede serie begonnen, vroeg ik de producent uiteindelijk naar het leeftijdsverschil, zegt ze.
En hij vertelde me: 'Nou, mannen behouden hun kracht naarmate ze ouder worden, maar een oudere vrouw zou niet de energie hebben om een serie te dragen'. Ik was geschokt en zei: 'Nou, laten we weer praten als ik 70 ben, want dat is helemaal niet waar.' En ik denk dat ik mijn punt heb bewezen!
Maar we waren toen amper uit de jaren tachtig - een tijd waarin vrouwen er alleen waren om grappen over te maken en zich te laten voelen.
Dingen begonnen te veranderen, maar heel langzaam. En oudere vrouwen zijn nog steeds erg ondervertegenwoordigd op tv. Er komen geweldige jonge schrijvers aan, maar ze schrijven over wat ze weten.
Ik zou heel graag een komisch drama zien over een liefdesaffaire tussen twee 80-plussers. Omdat je emoties hetzelfde zijn en je nog steeds verliefd kunt worden. En seks hebben, natuurlijk.
Het is ronduit belachelijk als mensen denken dat dat verdwijnt. Misschien denken ze er gewoon niet graag aan!
Maar je stopt niet alleen met denken en voelen. En 'oude mensen' zijn individuen met verschillende behoeften en capaciteiten.
Stephanie naast Catherine Tyldesley in Scarborough (Afbeelding: BBC)
In Scarborough, geschreven door Derren Litten, de maker van Benidorm, speelt Stephanie Marion, een weduwe met een scherpe tong en televisie, wiens dochter, Karen, probeert haar relatie met Mike (Jason Manford) een nieuwe kans te geven.
Ik hou van de prachtige mix van karakters en de zachtheid ervan, zegt ze.
Er wordt veel gelachen en fascinerende verhalen - de ene is een liefdesaffaire en de andere is iets donkerder, dus je bent echt in beslag genomen.
Stephanie, geboren in Solihull, West Mids, verhuisde tijdens de oorlog met haar familie naar Devon voordat ze zich vestigde in een dorp in de buurt van Bath, waar ze nog steeds woont.
Ze herinnert zich dat ze in een Disney-tekenfilm wilde spelen nadat ze Donald Duck op vijfjarige leeftijd had gezien, en in haar tienerjaren begon ze met haar moeder naar het theater te gaan. Ze ging op 16-jarige leeftijd naar de Old Vic Theatre-school en kreeg een jaar later haar eerste betaalde baan, als bejaarde medium Madame Arcati in Noel Coward's Blithe Spirit, tegenover Leonard Rossiter.
Terwijl haar podiumcarrière van de grond kwam, wreef ze over de schouders van grootheden als Laurence Olivier en John Gielgud.
Stephanie Cole met Graham Crowden (Afbeelding: Daily Express)
Maar in het begin van de jaren 70 had ze het gevoel dat ze nergens kwam en gaf ze bijna op met acteren. Toen, in 1980, kreeg ze haar tv-pauze in Tenko, over vrouwen in een gevangenkamp in Singapore. De grensverleggende serie ging over onderwerpen als verkrachting, abortus, zelfmoord, euthanasie en lesbische liefde. En het werd bijna niet gemaakt, zegt Stephanie. Een tv-onderzoeker zag een This Is Your Life met daarin een dokter die in een van de echte kampen zat en vond het een briljant verhaal.
Maar het kostte haar en de producent vier jaar om de opdracht te krijgen. Het was toen pas gedaan omdat er weer een grote herfstserie was geflopt. Maar het was het meest buitengewone succes. Er was nog nooit iets geweest met vrouwelijke personages voorop en mensen waren er dol op. Maar aan het einde van de eerste serie zou de BBC er een stokje voor steken, omdat het toen zo'n mannelijke cultuur was - beangstigend dus, allemaal vervelende en vernederende opmerkingen.
De mannelijke execs vonden het gewoon niet leuk dat een show voor alleen vrouwen zo succesvol was geweest. Toen kwam Michael Grade langs en zei: 'Je moet wel gek zijn - het is je vlaggenschipshow'.
Maar we kregen nooit echt onze contributie. Het atrium van de oude Beeb was enorm en had foto's van alle hitseries. We hadden nog nooit een foto aan de muur.
Ik ben er echter erg trots op en wij Tenko-meisjes houden nog steeds contact.
De actrice verscheen in Tenko (Afbeelding: Alamy)
Ronnie Barker zag Stephanie repeteren bij de BBC en bood haar de rol van mevrouw Featherstone aan in Open All Hours. Omdat ze tegelijkertijd in een topdrama en komedie zat, was ze een begrip.
Stephanie heeft dochter, Emma, 46, bij haar eerste echtgenoot, vechtchoreograaf Henry Marshall. Ze scheidden in 1988 en 10 jaar later trouwde ze met collega-acteur Peter Birrel, die in 2004 aan kanker stierf.
Nadat ze Emma had gekregen, leed Stephanie aan postnatale depressie en pleinvrees, en worstelde ze opnieuw na Peters dood. En ze onthult dat ze nog steeds last heeft van plankenkoorts en voert campagnes om het bewustzijn in de acteerindustrie te vergroten.
Het lijkt meer te gebeuren bij vrouwen dan bij mannen, zegt ze, ik heb er onderzoek naar gedaan. Het lijkt te gebeuren als je in het verleden een enorme 'droge' - je regels vergeet - op het podium hebt gehad.
Je komt er op dat moment overheen, maar het laat littekens achter. In mijn geval deed ik een one-woman-show in Chichester toen ik me realiseerde dat ik iets belangrijks had weggelaten. Dus ik stopte en verontschuldigde me bij het publiek en riep naar de prompt om me terug te brengen naar waar ik sprong.
Het was prima en het hinderde me daarna niet. Ik kon mijn tekst nog leren.
Maar toen het twintig jaar later voor de tweede keer gebeurde – met een monoloog van Alan Bennet op het podium in Bath – sloeg de spijker precies in het hout.
Nu kan ik een pagina met script lezen en het leren en dan ga ik ernaar terug en het is alsof er een knop omgaat - mijn geest maakt het gewoon plotseling leeg. Het heeft niet met mijn geheugen te maken, want dat is heel goed.
Het heeft te maken met posttraumatische stress, wat belachelijk klinkt als je bedenkt wat soldaten en de hulpdiensten doormaken. Maar de geest doet dit om te proberen ons veilig te houden. Mensen zeggen niet graag 'ik heb dit probleem', maar ik heb de neiging om het direct onder ogen te zien.
Ze verscheen ook in Still Open All Hours (Afbeelding: BBC)
Dus toen ik Derren ontmoette om te praten over het doen van Scarborough, zei ik: 'Je moet weten dat ik waarschijnlijk borden zal moeten gebruiken', als je regels hebt uitgeschreven en opgehouden voor het geval je het vergeet. Hij zei dat het geen probleem was. Op Still Open All Hours zijn er een aantal van ons die het een beetje moeilijk vinden, dus ik heb weer borden. Het is prima, tenzij je een buitengewone actiescène doet, wat op mijn leeftijd onwaarschijnlijk is!
Hoewel we een prachtige aflevering hebben gemaakt voor de nieuwe serie waarin mijn personage leert fietsen, wat veel fysieke inspanning vergde.
Het duurde 10 minuten voordat Delphine weg kon wiebelen. En toen zakte ze – tot haar grote vreugde – in elkaar bovenop Granville, op wie ze smoorverliefd is, en hij worstelt om weer los te komen van de Black Widow.
In 2005 ontving Stephanie, een beschermheilige van Age Concern, de OBE voor diensten aan drama, ouderen en liefdadigheidsinstellingen voor geestelijke gezondheidszorg. En ze is vastbesloten om te blijven vechten voor oudere mensen. Ons zorgsysteem is een schandaal, zegt ze. Het heeft meer geld nodig, zoals de NHS. We moeten opnieuw nadenken en ons als land afvragen wat het belangrijkste is. Konden we maar kiezen waar onze belastingen op gingen.
Ik zou de vakjes aanvinken voor de NHS, onderwijs en sociale zorg.
Deze regering brengt ons waar mogelijk in de richting van privatisering.
amanda holden camel toe
We hebben er nog zoveel in armoede. Ons land wordt een verdomde schande. Het zorgt ervoor dat je wilt huilen. Je stemt en je marcheert en niets maakt enig verschil. Maar de jongeren geven me hoop. Ze moeten onze rotzooi opruimen en ik ben trots op ze.
*Scarborough is op BBC One op vrijdag om 21.30 uur
