Detroit: Become Human review: een gebrekkige maar boeiende interactieve verhalende ervaring voor de PS4

Detroit: Become Human, het nieuwste werk van de studio achter Heavy Rain and Beyond: Two Souls, is een sterk verhalend avonturenspel met een futuristische sci-fi-setting, exclusief voor de PlayStation 4 .

nigel farage vliegtuigcrash

Hoewel de eerdere games van studio Quantic Dream destijds goed werden ontvangen, hebben ze achteraf veel kritiek gekregen, waarbij regisseur en hoofdschrijver David Cage het mikpunt werd van veel grappen van de gamen gemeenschap als geheel.

Zelfs vóór de release kreeg Detroit: Word Human kritiek op de manier waarop het werd gezien als het onderwerp kindermishandeling (een onderwerp dat ik verderop in deze recensie zal behandelen).

Dat gezegd hebbende, ondanks dat het weliswaar gebrekkig was — Heavy Rain is op sommige punten bijna hilarisch met enkele van zijn vreemde scènes en plotgaten — hield ik van zowel Heavy Rain als Beyond: Two Souls, en ik hou van sci-fi-verhalen, dus ik was erg opgewonden om krijg mijn handen op Detroit: Become Human. Ik heb zelfs genoten van het weinige dat ik ervan speelde toen we vorig jaar een preview van de game gezien.

Dus, is het nieuwste full-price-aanbod van de PlayStation 4 de aankoop waard?

Detroit: Become Human komt uit de studio achter Heavy Rain and Beyond: Two Souls (Afbeelding: Quantic Dream)

Verhaal en setting

Als een zeer verhalende, filmische game, met gameplay op de achterbank, zal ik Detroit's verhaalpremisse en setting eerst beschrijven (uiteraard spoilervrij), want als het je niet aanspreekt, is er niets voor jou in dit spel.

Detroit: Become Human speelt zich, misschien niet verwonderlijk, af in de stad Detroit, zij het een futuristische versie waar androïden steeds meer gemeengoed worden.

Grotendeels gemaakt en verkocht door een enkel bedrijf, CyberLife, hebben androïden de taak van hun menselijke eigenaren met verschillende taken, van tuinonderhoud en kinderopvang tot zelfs politiedetective, professionele atletiek en ruimtereizen.

Er zijn heel veel verschillende modellen, maar ze kunnen allemaal gemakkelijk worden aangezien voor een echt mens, zo niet vanwege hun kenmerkende blauwe LED-ringen aan de zijkant van hun hoofd, die van geel naar rood gaan in stressvolle situaties, of wanneer hun software is geworden onstabiel. Ze zijn ook gevuld met een duidelijke 'blauwbloed'-substantie, Thirium genaamd. Dus dat is er.

De game speelt zich af in een futuristische versie van Detroit (Afbeelding: Quantic Dream)

De belangrijkste plot, waarvan ik alleen het uitgangspunt zal uitleggen om spoilers te voorkomen, is dat er een epidemie aan de gang is waarbij androïden 'Deviants' worden; machines die tegen hun programmering ingaan om bevelen te negeren, menselijke tekenen van denken, emotie en vrije wil vertonen. In veel gevallen, waaronder de openingsscène, leidt dit tot strafbare feiten gepleegd door Deviant androïden.

Detroit: Become Human volgt het verhaal van drie Android-protagonisten. Kara is een bediende android, toegewezen aan de alcoholische alleenstaande vader Todd, en zijn dochter Alice.

Markus is de verzorger van Carl, een rijke, gehandicapte kunstenaar, die Markus als een persoon behandelt en hem een ​​zekere mate van vrije gedachte probeert bij te brengen, terwijl hij hem uiteindelijk nog steeds als een dienaar behandelt.

Ten slotte is Connor een prototype detective-androïde die samenwerkt met een ontevreden luitenant in een poging om de recente Deviant-epidemie te achterhalen.

Het meest interessante aan de setting van Detroit: Become Human is dat het inderdaad futuristisch is, met de voor de hand liggende vergelijking Blade Runner, maar de Android-opstand is nog relatief nieuw. Het speelt zich 20 jaar in de toekomst af, in plaats van 200. Mensen hebben nog niet geleerd hoe ze naast de machines moeten leven.

De relatie tussen androïden en mensen is beladen (Afbeelding: Quantic Dream)

De werkloosheid heeft een recordhoogte bereikt en het einde lijkt nog niet in zicht, aangezien er nieuwe Android-prototypes worden ontwikkeld voor nog meer rollen om mensen te vervangen. Er is een toename van dakloosheid en anti-androïde activisme wordt steeds prominenter; mensen dragen anti-android-stickers, produceren anti-android-graffiti en protesteren op straat, zelfs zo ver dat ze de androïden lastigvallen.

wie heeft mij geblokkeerd op whatsapp

Zoals misschien de ondertekenaar is van de verhalen van Quantic Dream, zijn de metaforen die ze gebruiken om de behandeling van androïden weer te geven allesbehalve subtiel. Er zijn android-parkeerplaatsen rond de stad, die eruitzien als bushaltes, en het is duidelijk bedoeld om te concluderen dat ze door hun eigenaren als objecten worden behandeld, niet anders dan voertuigen.

Het beste voorbeeld van deze niet-zo-subtiele vorm van verhalen vertellen, waarvan vaak parallellen worden verwezen met racisme en slavernij in het echte leven, is een bepaalde analogie van de 'achterkant van de bus' aan het begin van het spel, waar androïden letterlijk moeten staan achterin bussen in een 'android-compartiment'. Het is overal dik op gelegd, in een mate die als bijna aanstootgevend kan worden beschouwd.

Het is ook moeilijk om volledig mee te voelen met personages op momenten dat het duidelijk voor de speler bedoeld is, aangezien die personages vaak geen emotionele uitdrukkingen en karakterontwikkeling hebben. Deze problemen met het vertellen van verhalen blijven in de loop van het spel bestaan.

Detroit: Become Human toont ook scènes van kindermishandeling, waarvan voorvertoningsbeelden eerder werden besproken en bekritiseerd door de bredere pers. Ik denk niet dat gevoelige onderwerpen als deze onaantastbare gebieden voor videogames zouden moeten zijn, maar het had zeker veel gevoeliger kunnen worden behandeld en in plaats daarvan overkomt als slechts een plotapparaat. Omdat het heel vroeg in het verhaal komt, is er ook niet veel karakterontwikkeling vooraf, dus de investeringsfactor is minimaal.

De behandeling van kindermishandeling door de game had beter gekund (Afbeelding: Quantic Dream)

James Bulger Killers nu

Echt interessante thema's en concepten worden echter vaak aangestipt, maar niet ten volle benut. Veel van de meest intrigerende concepten krijgen slechts een vluchtige vermelding via optionele digitale tijdschriften die kunnen worden opgehaald.

Het uitsterven van bijen, een onderzoek waaruit blijkt dat mensen meer genieten van seks met androïden dan mensen, en een bijzonder interessant rapport over hoe auto's zonder bestuurder een beslissing nemen tussen het raken van twee voetgangers door ze 'waarden' toe te kennen op basis van hun levensverwachting, burgerlijke staat en bezigheid. Een game die dieper ingaat op dat soort onderwerpen zou inderdaad heel interessant kunnen zijn.

Dat gezegd hebbende, er zijn enkele gedenkwaardige en ontroerende scènes in het kernplot, en het verhaal blijft de hele tijd boeiend. De verhaalvertelling is onmiskenbaar gebrekkig op exact dezelfde manier als de vorige titels van de studio, dus het hangt er echt van af hoe gemakkelijk je verder kunt kijken en of je van die games hebt kunnen genieten. Als je achterover leunt, ontspant en er hoofdstuk voor hoofdstuk van geniet zonder er al te diep naar te kijken, kan het verhaal een geweldige tijd opleveren.

Zie het als meer Total Recall dan Blade Runner.

Het verhaal gaat verder, zelfs als je er niet in slaagt om op tijd een keuze te maken

Gameplay en technische aspecten

Detroit: Become Human is een opzettelijk filmische game, met een duidelijke wens om de speler het gevoel te geven dat ze een film spelen. Als zodanig nemen besturingen meestal de vorm aan van interactie met uw omgeving op een zeer eenvoudige manier, soms als 'snelle gebeurtenissen' waarbij acties snel moeten worden ingevoerd om blijvende negatieve gevolgen te voorkomen.

Je krijgt een optie om te spelen met een ervaren moeilijkheidsgraad of een gewone moeilijkheidsgraad wanneer je het spel start, waarvan ik de beschrijvingen opvatte dat de laatste minder snelle gebeurtenissegmenten bevat. Voor de goede orde, ik speelde mijn hele playthrough in de eerste modus, omdat dat de 'bedoelde' speelstijl leek te zijn.

Je kunt rondlopen met de linker analoge stick en de rechter analoge stick, symboolknoppen, trackpad en SixAxis-bewegingsbedieningen gebruiken (ja, PS4-controllers hebben die, hoewel het zelden wordt gebruikt) om te communiceren met de wereld om je heen. Je kunt ook op de R2-knop drukken om je huidige doel en belangrijke interacties in de buurt weer te geven. Alle actiesequenties zijn gescript en gebruiken dezelfde controlemethode; er is bijvoorbeeld geen 'aanval'-knop.

Een vertakkend verhaal betekent dat er meerdere paden door het spel zijn (Afbeelding: Quantic Dream)

Detroit is erg beslissingsgestuurd door spelers, met veel variaties op het algehele plot, afhankelijk van je beslissingen. De verhaallijnen van personages kunnen veranderen of volledig eindigen op basis van zelfs getimede beslissingen.

tim wonnacott koopjesjacht

Het spel beweegt ook met of zonder jou mee, dus als je er niet in slaagt om op tijd een beslissing te nemen of een gebied volledig te verkennen, kan het plot toch meebewegen. Voorwerpen en mensen in je omgeving kunnen nieuwe dialoogopties ontgrendelen, dus je wilt zo grondig en zo snel mogelijk zijn. Verwacht fouten te maken en wees niet teleurgesteld als je dat doet.

Laatste game-recensies

Om je te helpen bij het bijhouden van de paden die je hebt genomen en nog moet verkennen, evenals de belangrijkste keuzes die je hebt gemaakt met langetermijneffecten en karakterrelatieniveaus, kun je een stroomdiagram omhoog vegen in het startmenu op elk moment.

Als je dit bekijkt, kun je een idee krijgen van hoeveel verhaallijnen een enkel hoofdstuk kan hebben - het zijn er veel, zelfs als veel ervan oppervlakkig zijn. Een poging om het stroomschema van elk hoofdstuk te voltooien, zal naar verluidt ongeveer 40 uur in beslag nemen. Ik merkte dat ik tijdens mijn playthrough obsessief de kaart controleerde, wat weliswaar door mijn eigen schuld soms de onderdompeling verpestte.

Je hebt op elk moment toegang tot een hoofdstukselectie in het hoofdmenu om elk hoofdstuk van het spel opnieuw te spelen, elk met hun eigen laadbare checkpoints, met de optie voor je nieuwe acties om je vorige resultaten te vervangen. Informatie die tijdens een eerdere playthrough is verzameld, wordt echter niet verder overgedragen dan het stroomdiagram in de gameplay.

Grafisch is de game fantastisch (Afbeelding: Quantic Dream)

Voor de immersie is het aan te raden om de game minimaal één keer volledig uit te spelen, ongeacht de gevolgen. De verleiding is echter groot om uw resultaten direct te wijzigen, en die mogelijkheid voor onmiddellijke verzilvering verschilt aanzienlijk van eerdere Quantic Dream-titels.

Eindelijk, op technisch niveau ziet Detroit er visueel fantastisch uit, met een fantasierijke wereldopbouw, prijzenswaardige voice-acting en een krachtige soundtrack. De fotorealistische graphics zijn indrukwekkend, hoewel niet zo indrukwekkend als hoe ik me herinner dat Heavy Rain destijds was, en lipsynchronisatie kan af en toe een beetje stroef zijn, met enkele opmerkelijke audioproblemen.

verjaardagskaart van de koningin

Vonnis

Ondanks mijn zware kritiek op Detroit: Become Human's narratieve tekortkomingen, is dit een zeer boeiende en plezierige game als je jezelf toestaat het te nemen voor wat het is.

Blade Runner of NieR: Automatisch dat is het niet, met veel van zijn thema's die dieper worden onderzocht door andere vormen van media, maar de sci-fi setting en wereld bieden fans van het genre nog steeds iets substantieels, en er zijn verschillende memorabele scènes.

Het is een leuk spel als je je hersenen uitschakelt en het behandelt als een interactieve popcorn-kaskraker, met zijn vele takken geleid door de betrokkenheid van spelers, waardoor je een echt gevoel van persoonlijke investering krijgt. Keuzes voelen alsof ze er toe doen en hebben een langdurige impact, wat zeldzaam is voor op beslissingen gebaseerde games.

Als je Heavy Rain of Beyond: Two Souls leuk vond, zul je van deze game genieten. Als je dat niet deed, doe je het niet. Het is meer van hetzelfde van Quantic Dream, wat voor mij zeer welkom is, maar ik neem het anderen niet kwalijk die moeite hebben om voorbij de tekortkomingen te kijken en een verhalend spel met meer inhoud zoeken.

Detroit: Become Human (£ 48,99, verschijnt 25 mei): PS4

Een PlayStation 4-exemplaar van deze game werd door de uitgever ter beoordeling verstrekt en werd gespeeld op een standaard PS4-console.